ΠΕΜΠΤΗ 11/05 Ι 17.00 Ι ΑΒΕΡΩΦ
Μέρα με τη μέρα γίνονται προσπάθειες μετατροπής των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων από δημόσιους ανοιχτούς χώρους και έδαφος της πόλης πάνω στο οποίο αναπαράγεται πλούτος σχέσεων, κριτική και αντικουλτούρα σε αποστειρωμένα ντουβάρια – βιτρίνες της ακαδημίας που λειτουργούν σαν δημόσιες υπηρεσίες, με ωράριο λειτουργίας και φύλαξη. Το κάτω πολυτεχνείο “ανοίγει τις πύλες του”, και την ίδια στιγμή κλειδώνει καθημερινά για όσους/όσες είναι καθημερινοί χρήστες του χώρου, επιβεβαιώνοντας ότι διάφοροι το θέλουν απολίθωμα ενός μνημείου που δεν του έχει απομείνει τίποτα παρά η ιστορία του.
Οι κατευθύνσεις της διοίκησης και η απάθεια των καθηγητών είναι ένα ζήτημα προς εξέταση. Ένα ακόμα πιο σημαντικό ζήτημα όμως είναι το πώς στεκόμαστε απέναντι σε αυτές τις προθέσεις και το πώς διαμορφώνουμε τους όρους και τα δικά μας αντιπαραδείγματα για τη ζωή στα πανεπιστήμια και τις σχέσεις που παράγονται εντός τους.
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αρχιτεκτονικής 