Εκδήλωση / ανοιχτή συζήτηση «Πανεπιστήμιο σε κρίση», την Τρίτη 5/3 στις 18:30 στο στέκι.
Οι κρατικές μεταρρυθμίσεις για την εκπαίδευση και το ελληνικό πανεπισστήμιο δεν αποτελούν καινούργια ιστορία. Το κουβάρι της “εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης”, άλλωστε, ξετυλίγεται χρόνια τώρα και προσπαθεί να πάρει σβάρνα, ανάμεσα σε άλλα, την καθημερινότητα της φοιτητικής ζωής.
Οι απαντήσεις κράτους και αφεντικών στην εκπαιδευτική κρίση που θέλει την περαιτέρω εισροή του ιδιωτικού κεφαλαίου στα πανεπιστημιακά ιδρύματα και την δυναμική συμμετοχή τους στην νεοφιλελεύθερη αγορά, μόνο όξυνση στην αθλιότητα μπορεί να φέρει.
Η φλυαρία για την υποτίμηση των σπουδών μας και την αξία των πτυχίων, που μονοπωλεί στις συζητήσεις στην παρούσα συγκυρία, έρχεται να στηρίξει την κυρίαρχη λειτουργία του ελληνικού πανεπιστημίου, την ιδεολογική. Παραπλανεί ως ένα οριζόνντιο, ενιαίο αίτημα και στρέφει την συλλογική εναντίωση απέναντι στο νομοσχέδιο σε μια κατεύθυνση που διεγείρει τα κανιβαλιστικά ένστικτα για ατομική ανέλιξη και καριέρα, αφήνοντας πίσω την διεκδίκηση του πανεπιστημίου ως ένα δημόσιο πεδίο – ικανό να παράξει συνθήκες αδιαμεσολάβητης δημιουργίας, κριτικής και (έμπρακτης) αμφισβήτησης στο υπάρχον.
Η δημόσια και δωρεάν παιδεία δεν ήταν ποτέ de facto κοινωνικό αγαθό, ούτε ένα δώρο από το κράτος στους υπηκόους του. Τα πανεπιστήμια όμως έχουν υπάρξει και συνεχίζουν να υπάρχουν χώροι συνδιαλλαγής διαφορετικών ανθρώπων, με διαφορετικές ανάγκες και επιθυμίες. Ένα έδαφος στην πόλη τελικά πάνω στο οποίο διαμορφώνονται και κουλτούρες – σχέσεις – συνειδήσεις που κινούνται πέρα των προδιαγεγραμμένων- ή και ενάντια τους. Πέρα από την εξέταση, λοιπόν, των προθέσεων του κράτους και των πρυτανικών αρχών να τα μετατρέψουν σε αποστειρωμένα σχολικά ιδρύματα, (που αν εξαιρέσει κανείς τις σάπιες υποδομές δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα αντίστοιχα “ιδιωτικά”), ένα ακόμα πιο σημαντικό ζήτημα είναι το πως στεκόμαστε απέναντι σε αυτές τις κατευθύνσεις καθημερινά και πως οργανώνουμε οι εκπαιδευόμενοι και εκπαιδευόμενες τα δικά μας αντιπαραδείγματα.
*Και ως προς τα νέα μέσα -τηλεκπαίδευση/τηλεξεταστική- ξέρουμε πολύ καλά πως έχουν προκύψει και πόσο ύπουλα σήμερα αναβαθμίζουν την αντζέντα της καταστολής προς κάθε συλλογική κίνηση αντίδρασης.
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αρχιτεκτονικής 