Εδώ και τρεις εβδομάδες περίπου, αρκετές σχολές τελούν υπό κατάληψη εν όψει της -περαιτέρω- ιδιωτικοποίησης αυτού που λέμε ελληνικό πανεπιστήμιο, αποδεικνύοντας έτσι πως, αν και η φοιτητική πολιτικοποίηση δε διανύει την πιο ενεργητική της φάση, υπάρχουν αρκετοί και αρκετές που τους απασχολεί ακόμα το προς τα που οδεύει η κατάσταση στα πανεπιστήμια.
Μάλλον, μετά από ένα δίχρονο κλειδαμπαρωμένων σχολών επί κόβιντ και με ένα μουδιασμένο καμ μπακ στην πανεπιστημιακή γυάλα, οι ακαδημαϊκοί θέλουν να ξεχάσουν τις δυνατότητες του φυσικού χώρου, τι σημαίνει δηλαδή παρακώλυση ακαδημαικών διαδικασιών και πώς μπορούν οι σχολές να λειτουργούν σε άλλα πλαίσια και χωρίς αυτούς. Ο νέος πρύτανης του ΕΜΠ φρόντισε να μας επιβεβαιώσει πως η ακαδημαϊκή λειτουργία -σύμφωνα με αυτόν και τα τσιράκια του- πρέπει να είναι αντικείμενο διαχείρισης μονάχα των από τα πάνω. Γι’ αυτό και επέλεξε να ανακοινώσει lockout σε έναν χώρο ήδη κατειλημμένο, να βάλει λουκέτο δηλαδή σε μια σχολή που εδώ και τρεις βδομάδες δεν εμπίπτει της δικαιοδοσίας του -εξάλλου ο ναρκισσισμός όλα τα παρακάμπτει. Συνεχίζοντας τις εμμονικές τάσεις των προηγούμενών του, φαίνεται πως νομίζει -και αυτός- ότι το συγκρότημα της Πατησίων του ανήκει και ότι μπορεί να το ανοιγοκλείνει όπως θέλει, όποτε θέλει και μάλιστα χωρίς να το πει και σε κανέναν.*
Βέβαια, η παράκαμψη των καταλήψεων δεν έγκειται σε μια προσωπική πολιτική επιλογή του Πρύτανη του ΕΜΠ. Κορυφώνοντας την αυταρχικότητα, το υπουργείο Παιδείας έστειλε χθες εγκύκλιο που παροτρύνει τα πανεπιστήμια να πραγματοποιήσουν διαδικτυακή εξεταστική, εν μέσω κατάληψης. Προφανώς μια τέτοιου είδους απόφαση δεν μας εκπλήσει, αφού εδώ και χρόνια, με διάφορα μέσα και τρόπους, η πανεπιστημιακή κοινότητα προβάλλει όλο και πιο έκδηλα το αυταρχικό της πρόσωπο. Από τη μία ξέρει πως να βολεύει αυτή τη δεξιά μπάντα υψηλά ιστάμενων (καθηγητών, πρυτάνεων, αντιπρυτάνεων, κοσμητόρων, κτλ) και από την άλλη δίνει μια αβάντα στους διάφορους ανοιχτοσχολάκιδες-καριερίστες που κοιτάνε ωφελιμιστικά και ωρύονται μην τυχόν και πάει στράφι η εξεταστική και χαλάσει ο προγραμματισμός τους.
Γενικά, η τηλεκπαίδευση μοιάζει να παραμένει στην ατζέντα του πανεπιστημίου και να λειτουργεί, ανάμεσα σε άλλα, ως το τέλειο -πιο ειρηνικό από τους μπάτσους στις πορείες- εργαλείο καταστολής. Το νέο χάπι, που δεν είναι μόνο για τον πυρετό, αλλά και για οποιαδήποτε πυρετώδη (ανταγωνιστική) συγκυρία. Η τηλεξεταστική ως απάντηση στις καταλήψεις αποτελεί την πλήρη παράκαμψη και απονοηματοδότηση των αποφάσεων που παίρνουν -και μπορούν να παίρνουν- οι φοιτητές για τις πάρτες τους. Και ενώ η εφαρμογή του τηλέ επί κόβιντ έγινε -φαινομενικά- κατ’ εξαίρεση, να που τώρα ξαναβγαίνει από το συρτάρι και εφαρμόζεται σε διάφορες άλλες περιπτώσεις που ο έλεγχος ξεφεύγει από τα χέρια τους.
Ήρθε η ώρα να μετρηθούμε
Οι εγκύκλιοι και οι αποφάσεις δεν είναι απαράβατοι κανόνες, ούτε κατευθύνσεις που de facto θα ακολουθηθούν. Η αδράνεια και η παραίτηση απέναντι σε ένα ζήτημα είναι θέση και επιλογή. Μένει λοιπόν να δούμε αν οι διάφοροι ακαδημαϊκοί θα περιοριστούν σε προσωπικές ανακοινώσεις και καλές απόψεις ή θα αναλάβουν καμιά ευθύνη -καιρό έχουμε να ακούσουμε και για κάποια απεργία! Και όσον αφορά τα ίδια τα φοιτητικά υποκείμενα, η συμμετοχή τους στις τηλεξεταστικές δεν είναι παρά συμμετοχή σε αυτή την προσπάθεια φίμωσης των καταλήψεων.
Ενάντια σε αυτό το περιβάλλον που όλο και χωλαίνει, γεμάτο πειθήνιους, στεκόμαστεενάντια στην νεκρίλα, την απομόνωση και το προσωπικό βόλεμα. Βλέπουμε μόνο μια εναλλακτική, την συλλογική άρνηση και αποχή από την τηλεξεταστική και την οργάνωσή μας ενάντια σε όσους και όσα μας υποτιμάνε.
*Για τις προθέσεις του νέου αφεντικού του ΕΜΠ δεν έχουμε καμία αμφιβολία. Εξάλλου φρόντισε να μας δείξει το ποιόν του με την πρόσφατη στενή συνεργασία του με την ΕΛ.ΑΣ. την περασμένη εβδομάδα στο campus του πάνω πολυτεχνείου.
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αρχιτεκτονικής 